نت برگ

ماخذ

Dum transisset Sabbatum. Robert Johnson. A cappella. Sacred , Motet. Language. Latin. SATBarB.

ترجمه

دام transisset Sabbatum. رابرت جانسون. cappella. مقدس، سرود چند صدایی. زبان. Latin. SATBarB.

ماخذ

From a manuscript in the library of Christ Church, Oxford. The soprano and alto parts are attributed in the manuscript to “Mr Johnson”. The baritone part is attributed to “Tallis alias Johnson”. In the manuscript this part is written in plainchant notation. Slurs in this edition represent ligatures in the original plainchant. The work was published by Charles Burney in his “General History of Music” in 1776 with many changes to reduce dissonances and adapt the work to 18th Century taste. In a complete performance, the plainsong intonation and entire polyphony were probably intended to be sung first. Then the plainsong verse Et valde mane. Then the polyphony from Ut venientes to the end. Then the plainsong Gloria patri. Finally the polyphonic Alleluia. In the original manuscript “Alleluia” is written out “Al-le-lui-a”. There are a number of differences in published versions of. the plainsong intonation,. ii. the Et valde mane and. iii. the Gloria patri sections. These sections are not included in the manuscript source for this edition of the Johnson five part setting. The three last notes in the intonation, usually sung “sse – e - et”, are sometimes replaced by a single long note in, for instance, published editions of Tallis’ 5 part setting of “Dum Transisset”. There are a variety of different interpretations of the Et valde mane and the Gloria patri plainsong sections. Examples are included in the CPDL edition of the Taverner setting by Rupert Preston Bell, the edition of the Tallis setting by JJ Hutchings on Sibelius Music , the edition of the same Tallis setting by Richard Abram, published in “Musical Times”, February 1979, and the performance on CD of the Johnson four and five part settings by Cappella Nova. directed by Alan Tavener.

ترجمه

از یک نسخه خطی در کتابخانه کلیسای مسیح، آکسفورد. سوپرانو و آلتو قطعات در نسخه خطی به "آقای جانسون" نسبت داده. بخش باریتون است به "Tallis نام مستعار جانسون" نسبت داده. در مقاله این بخش در نماد plainchant نوشته شده است. تهمت ها در این نسخه نشان دهنده آلیاژ استاد در plainchant اصلی. این کار توسط چارلز بورونئی در "تاریخ عمومی موسیقی" او در سال 1776 با بسیاری از تغییرات به کاهش dissonances و انطباق اثر به 18 طعم قرن منتشر شد. در عملکرد کامل، زیر و بمی صدا و تمام صداهای متعدد و گوناگون سادهخوانی احتمالا در نظر گرفته شده بودند برای اولین بار به خوانده شود. سپس سادهخوانی آیه همکاران یال valde. سپس صداهای متعدد و گوناگون از دانشگاه تهران venientes به پایان. سپس patri سادهخوانی گلوریا. در نهایت پلی فونیک سبحان الله. در نسخه اصلی "سبحان الله" نوشته شده است از "آل LE-لیو-یک". تعدادی از تفاوت در نسخه های منتشر شده از وجود دارد. زیر و بمی صدا سادهخوانی،. ii. یال valde همکاران و. ج. بخش patri گلوریا. این بخش در منبع نسخه برای این نسخه از جانسون پنج بخش تنظیم گنجانده نشده است. سه یادداشت گذشته در زیر و بمی صدا، معمولا خوانده "SSE - E - همکاران"، گاهی اوقات توسط یک یادداشت تک طولانی جایگزین در، به عنوان مثال، نسخه 5 قسمت تنظیم Tallis از "DUM Transisset" منتشر. انواع تفسیرهای مختلف از یال valde همکاران و بخش سادهخوانی patri گلوریا وجود دارد. نمونه هایی در نسخه CPDL از تنظیمات Taverner توسط روپرت پرستون بل، نسخه از تنظیمات Tallis توسط JJ هاتچینگز در سیبلیوس موسیقی، نسخه از همان Tallis تنظیم توسط ریچارد ابرام، در "موسیقی بار"، فوریه سال 1979 شامل، و عملکرد بر روی سی دی از جانسون چهار و پنج تنظیمات بخش های Cappella نوا. به کارگردانی آلن Tavener.